ETS2 gen en macrofaag activatie speelt rol in PDS

Recent wetenschappelijk onderzoek heeft een belangrijke ontdekking gedaan met betrekking tot de pathogenese van Inflammatoire Darmziekten (PDS), zoals de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa. Centraal staat hierbij de rol van macrofagen, een specifiek type immuuncel, in het ontstekingsproces dat deze aandoeningen kenmerkt. Deze cellen blijken hyperactief te zijn bij patiënten met Prikkelbare Darmsyndroom (PDS), wat bijdraagt aan chronische ontstekingen in de darmen. De hyperactiviteit van macrofagen wordt toegeschreven aan een verstoorde energiehuishouding binnen deze cellen, die hen in een voortdurende ontstekingsmodus houdt en schade aan het darmweefsel veroorzaakt.

Nieuws

Het onderzoek

De doorbraak werd bereikt door een samenwerking tussen diverse onderzoeksinstellingen, waaronder de Universiteit van Hasselt en het Vlaams Instituut voor Biotechnologie (VIB). Door geavanceerde technologieën, zoals single-cell RNA sequencing, konden de onderzoekers de specifieke genetische veranderingen in de macrofagen van patiënten met PDS in kaart brengen. Deze benadering bood inzicht in hoe verstoorde energiemetabolisme bijdraagt aan aanhoudende ontsteking. Deze ontdekkingen zijn van aanzienlijk belang omdat ze nieuwe mogelijkheden voor behandeling suggereren. Herstel van het energiemetabolisme van deze immuuncellen zou chronische ontstekingen kunnen verminderen of voorkomen, wat kan leiden tot nieuwe therapieën die de symptomen van PDS verlichten en de levenskwaliteit van patiënten verbeteren. Het onderzoek benadrukt ook de noodzaak van verder onderzoek naar hoe bestaande medicijnen of nieuwe behandelingen gericht kunnen worden op het normaliseren van het energiemetabolisme in macrofagen. Het volledige wetenschappelijke artikel is beschikbaar via deze link.

Toekomst

Deze ontdekkingen bieden nieuwe mogelijkheden voor de behandeling van PDS. Door de energiehuishouding van macrofagen te normaliseren, zou het kunnen lukken om chronische ontstekingen te verminderen of zelfs te voorkomen. Dit zou een aanzienlijke verbetering betekenen voor de levenskwaliteit van PDS-patiënten, die momenteel vaak zware medicatie moeten gebruiken met talrijke bijwerkingen. Het volgende stadium van dit onderzoek zal zich richten op de ontwikkeling van therapieën die specifiek gericht zijn op het herstellen van het energiemetabolisme van macrofagen. Er wordt al gekeken naar bestaande medicijnen die mogelijk deze processen kunnen reguleren, en er wordt gewerkt aan de ontwikkeling van nieuwe, doelgerichte behandelingen.

Voedselallergie en macrofraag activatie

Recent onderzoek heeft aangetoond dat verstoorde energiemetabolisme in macrofagen bijdraagt aan chronische ontstekingen bij PDS. Specifiek type III voedselallergieën, zoals voedselallergieën, kunnen deze inflammatoire reactie verergeren. Bij dit type allergie reageert het immuunsysteem op bepaalde voedingsantigenen door immuuncomplexen te vormen, wat leidt tot ontstekingen en schade aan het darmweefsel. Deze immuuncomplexen activeren macrofagen, waardoor de ontsteking verergert. Het identificeren en vermijden van voedingsmiddelen die deze immuunrespons veroorzaken, kan daarom een belangrijke rol spelen in het beheersen van symptomen van PDS. Voedingsinterventies die gericht zijn op het elimineren van deze allergenen kunnen helpen om de inflammatoire last te verminderen en de levenskwaliteit van patiënten met PDS te verbeteren.

ImuPro, chronische ontstekingen in de darm door voedselallergie

Wat is het verschil tussen een type-I en type-III voedselallergie?

Een voedselallergie treedt op wanneer het lichaam abnormaal reageert op eiwitten in bepaalde voedingsmiddelen. Er bestaan verschillende typen voedselallergieën, waaronder type-I (klassieke) en type-III (vertraagde) allergieën.

Bij een klassieke voedselallergie wordt T-helper-2 celactivatie geactiveerd, wat resulteert in de productie van IL-4. Deze cytokine stimuleert op zijn beurt B-cellen om IgE aan te maken. Bij een volgende blootstelling aan het allergeen bindt IgE aan mestcellen, wat leidt tot de vrijgave van ontstekingsmediatoren zoals histamine en prostaglandine. Dit veroorzaakt directe symptomen zoals huiduitslag, zwelling en jeuk.

Een vertraagde voedselallergie

In het geval van een vertraagde voedselallergie spelen IgG1, IgG2 en IgG3 antilichamen een rol. Deze vorm van allergie wordt vaak geassocieerd met een hyperpermeabele darmwand, waardoor voedingseiwitten gemakkelijker in de bloedbaan terechtkomen. Hierdoor worden T-helper-17 cellen geactiveerd, die IFN-y en TNF-a uitscheiden om B-cellen te stimuleren om IgG1, IgG2 en IgG3 aan te maken. IgG-antilichamen vormen complexen met voedingseiwitten, die vervolgens worden opgeruimd door immuuncellen zoals neutrofielen en dus ook de macrofagen. Dit opruimproces gaat gepaard met de vrijgave van ontstekingsfactoren, wat kan leiden tot diverse chronische symptomen zoals diarree, buikkrampen, misselijkheid, obstipatie, hoofdpijn en eczeem.

ImuPro

ImuPro is een methode ontwikkeld om IgG-antilichamen tegen diverse voedingsmiddelen in serum te detecteren. Het is essentieel om te benadrukken dat ImuPro de totale IgG-concentratie meet en niet specifiek IgG4. Deze test wordt al meer dan 20 jaar toegepast in meer dan 40 landen en heeft volledige CE-IVDR goedkeuring. Deze goedkeuring bevestigt dat de test voldoet aan de hoogste Europese diagnostische standaarden en dat er voldoende wetenschappelijk bewijs is om ImuPro als diagnostisch middel te accepteren.

Meer informatie lees je op onze specifieke ImuPro pagina, die vind je hier.

Bezoekadres

Esp 220

5633 AC Eindhoven

Openingstijden

Ma – Vr

08:30 – 16:30

Za – Zo

Gesloten

Volg ons

Facebook-square Linkedin

Volg ons

Facebook-square Linkedin

Handige links

© LHM Diagnostiek   |   Privacybeleid   |   Website door DUS   |   Content door Conntext

© LHM Diagnostiek

Privacybeleid

Website door DUS Content door Conntext